مسعود رضایی بیاره
بوی دامان دنا
بوی دامــــان دنا ، بــوی میستان مــی دهی
ای نسیم نوبهــــاری بوی
جـــانان مـی دهی
روح سرشار بهــــاری یـــا نسیم کــــوهسار
بــوی شبنم بوی نم نم
بوی باران می دهی
از کدامین سو گذشتی مست می آیی ،کجا!
بی قراری ؟ بوی گیسوی
پریشان می دهی
هــر کجـــا آرام گیری ، شامگاهانت به خیر
بــــوی عطر دلپذیر
صبحـــگاهان می دهی
یـــادم آری بوی عطر نــــرگسان بهبهــان
بوی گل ها و گلاب سرخ
کاشان مــی دهی
سهره مـــی خوانـد ترانه بر فراز شاخسار
بوی گل های بهاری بوی ریحان مـی دهی
۰ نظر
۲۰ آبان ۹۵ ، ۰۹:۴۲