دل ای دل

مسعود رضایی بیاره

دل

شبی مهتـــابی از بــــالای کـُهسار

فـــرو افکنــــده مَــه گیسوی زرتار

 

صـــــدایت را شنیـــدم در خیــــالم

خیــــالم پَـر زد  از بـــالای کـُهسار

 

دگــر گــــونه نـــوایی ساز کـــردم

بر آوردم خـــروش از سینه‌ی تـار

 

شکایت کـردم از تو ، دل خروشید

چه می خواهی ز جانم دست بردار

 

مبر نامش کـــه آتش در مـن افتـد

ز سوز آتـشم خـــــود را نگهـــدار

 

بنالیـدم من از دل : ای دل ای دل

و فـریاد آمـد از دل، یـارم ای یــار