بیا تـــا سهم خـــــود از عمر برداریـــم دیـــوانـه
در این ماتــــم سرا چنــگی به چنگ آریــم دیوانه
غــــــزالِ تیزپــایِ فرصت آیــد می رود، تـــا کی
نشستـــه دست روی دست بـــگــذاریم دیــــوانــه
ببین می در میــان شیشه چون خورشید می خندد
بیــــا دل را بـــه ایـــن لبــــخند بسپاریم دیـــوانـه
اگر غـــم آیـــد و خــواهد بساط مـــا به هــم ریزد
به دستش می دهیم می وُ به رقص آریم دیــوانه
هر آنچ ای شیخ می خواهی تو در باغ ارم، اینجا
فــراوان مــا لب چشمه از آن داریــم ، دیـــوانه
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۵ بهمن ۹۸ ، ۱۰:۵۲