مسعود رضایی بیاره
ساقی نامه
دو چشمش مثل ساقی نامــه‌ها بود
پُـراز نـــــای و می و هنــگامـه‌ها بود
حــــکومت کـــردنش بـــر قلــبــم امــّا
شبیـه دولت خـــــودکــامـــه‌هــا بــود
شب شعر
بر آیـــــد مــــاهتاب از جــلوه‌گـــاهت
غـــــزل مـــی ریزد از سبک نــگاهت
نـــــگاهت مثنوی چشمت دوبیتـی
شب شعر است چشمان سیاهت !
حافظ
اگــر حــافظ دوبــاره بــــاز گردد
پُــر از گلــواژه هــــای ناز گـردد
ببیند جشم تـو حــــاشا دوبـــاره
به گِــرد نـــــرگس شیراز گــردد
آه
عــــراقی نــــالد از سبک نــگاهت
بسوزد حــــافظ از چشم سیاهت
بسوزاند ولـــــی آخـــر رضــــائـی
سحرگاهـی به آهی روی مـاهت
۰ نظر
۱۸ آبان ۹۵ ، ۰۸:۲۶