سیه مست

من از سرمـــــــای آن چشمانِ بــــی احساس می لـرزم

بــــرو! مـــــن از تماس شیشه بـــا الماس مــــی لـرزم

 

تــــو سرشــار از دمِ سرمـــــــایِ ســوزانِ زمستانــــی

و من صــــحرا نشینی ساده در کـــرباس مـــی لــــرزم

 

سیه مستی مکن امشب، برو ! مـــا را به خود بُـــگذار

شراب کهنــــــه‌ام ، بـــــا لـــرزش گیلاس مـــی لـــرزم

 

نسیم از سبزه‌یِ نــــو در بهـــــاری تـــازه می گــــوید

و من از ساقـــــه‌های تُــرد وُ رقص داس مــی لـــرزم

 

خزانی خواند آوا باد وحشی پشت این پرچین،پاورچین

مـــن از دستی کــــه بفشارد گلویِ یـــاس مــی لــرزم

مسعود رضایی بیاره