نــازم به سهی که لالـــــه پـوشد
بــــا عشوه کرشمه مـی فـروشد
دریابـــد از او خـــــواص مستی
مـــی گر ز نــــــگاه وی بنوشد
بـــا مــــــوجِ ردیــفِ گیسوانش
نی نـالـــد وُ چنگ مــی خروشد
قانون وُ سه تار وُ شور شیرین
بـــا شیوهی چشم او چـه کوشد
گلبرگ رخش چــــو لالـــه بیند
حـــق دارد اگـــر ز دل بجــوشد
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۲۶ دی ۹۸ ، ۱۱:۲۶