بـــــاز کـــن پنــــــجره را ! بــــاز منم
جـــلوه کــن! پـــرده بـــرانـــداز ، منم
تشنه تر از نگه کوچه و پائیز غـــزل
به تماشای تو از پنـــجره‌ای بــاز منم
با تــو زیباست پریدن به تماشاگه راز
تــو پــــری ! بــــالی وُ پــــرواز منــم
نغمه و شور دل انگیز در آواز تــوئی
سوزِ پیچیــــــــــده در ایـــن ساز منــم
تو به آخر برسیدی وگذشتی و گذشت
مانده در نقطه‌ای از لحظهِ‌ی آغاز منم
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۰۸ دی ۹۸ ، ۱۰:۲۵