دردیست مــرا بـه سینه از دوست
امّــا چــــــه کنم که دارمش دوست
پیش کــــهِ بـَـــــرَم شکایت از وی
جان وُ دل و دیده هر سه با اوست
از وی گلــــــه پیش هر سه گـویی
چـون بـــاد روان وُ آب در جوست
من کــــوچــــه‌ی برگ ریـــز پائیز
او خاطره‌های خوب وُ خوشبوست
دنیـــــای غـــــزل نمـــون چشمش
رویــــای هـــــزاره‌هـــای آهـوست
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۱۰ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۰:۱۸