همدرد

دردِ من از سر گذشت وُ کس نیامد بر سرم

خشت خشت افتــاده‌ام ، در زیــرِ آوارِ غمم

 

شهر سی سختم کــه در آغوشِ تبــدارِ دنا

روز وُ شب می لـرزم وُ در انتـظار مرهمم

 

خاطراتم یک به یک از خانه‌ام پَر می کشد

عاشقی‌ها می رود از لـوح خـــاطر کم کمم

 

بــــاد شیون می کند در پـــاره‌ی پیـــراهنم

لای باران کرده‌ام پنهان سرشکِ نـم نمــم

 

بُـــگذر از آغـــوشِ من بــادِ سحرگاه دنــا

مرهمی نِـــه بر تنــم، همدرد شب‌های بمم

مسعو رضایی بیاره