یادگاری

مسعود رضایی بیاره

یادگاری

بوی گـُل هــای غریب کــوهساری می دهی

گلبُن کــــوه دنـــایی ، بــوی خاری می دهی

 

لب که از هم می گشایی خوشتر از باد بهار

سبزه ها را جــان تازه در صحاری می دهی

 

گیسوان بگشا قـــــدم نه بــــا نسیم نــوبهار

نغمـه خـــــوانی یاد ابر نوبهـــاری می دهی

 

گر به بـازار عطاری پا گــــــذاری لحظـــه‌ای

رونقی دیگر به بــــازار عــــطاری می دهی

 

تــــــار مــــــویی از میــــــان آبشار گیسوان

یادگار لحظه‌‌های بی قـــــراری می دهی ؟

 

ای بهـــــار خرم ار جـاری شوی در کوی ما

خوش تسلایی به قلب سوگواری می دهی

 

تا پرستوی خیــــــــالم پـر کشد  در آسمان

روسریِ آبیت را یــــــادگاری مـــــی دهی ؟

 

هر سحرگاهی بیا در بــــاغ و لبخنـدی بزن

نغمه خوانی یاد سهره یا قناری مـی دهی