یلدا

مسعود رضایی بیاره

یلدا

بـــاغ بی برگیم و از پــــائیز رویــــایی ترم

از غروب آخــــرین خـورشید یــــلدایی ترم

کـــــوچه‌ی تنهائیم را هیـــچ پــایی پُر نکرد

گر چــه از هر باغ پــائیزی تماشایــی تــرم 

رنگ بی مهری نمی گیرد هــــوای سینه‌ام

از سپهر پُـــر ستاره  پــــاک و مینایـی ترم

سرکشی ها می کنی از عشقم امَـا یوسفم !

هر شبی از شور و شیــدایی زلیخـایی ترم

رهـــروان شیـــخ صنعانیم و پیش چشم تو

جـــان مریم از مسیحــا هــم مسیحایی ترم

در نــــگاه مهربــانت غسلتعمیــدم بـــده

دختر ترسا کــه من از هر که ترسایی ترم 

گفته بودی قطره قطره آب شو تا نوشمت

اینک از بحر خــزر سرشار و دریایــی ترم