قافله عمر

مسعود رضایی بیاره

قافله عمر

هم کار تـــو ای یــــار ز بیــــداد گـــذشته

هم درد من از نــــاله و فـــریاد گـــذشته

شبنم چکــــد از چشم غــم آلود شقایق

تا یــاد تـو از کــوچه‌ی شمشاد گــذشته

گفتنـد سحر لالـــــه  ز غــم سینه دریده

از داغ تـــو پـــژمرده  و نــاشاد گـــذشته

با توشه‌ی حسرت به رهی پای نهادیم

کــز معبر آن محمل فـــرهــاد گـــذشته

کس را نشنیدیم و نه دیدیم کـه دلشاد

بی محنت از این شهر غـم آباد گذشته

برخیز کـه داد  دل از این مـی بستانیم

خــرداد به سر رفت و امـرداد گــذشته

تا چشم زنــی قــــافله عمر مـن و تــو

صد فاصــه از گــردنه چون باد گذشته