استخوانـــم آب شد، سر بـر نمی داری هنـوز
بر سرِ خــــاکسترم در بنـــــــد آزاری هنـــوز
راه بـاریک وُ هـــوا تــاریک، پــایم مضطرب
اختـــری سر بر نــزد از پُشت کُهساری هنوز
بـــوسه گاه عـاشقان وُ تلخ کامــان می شود
گر به جـا مــاند ز مـــا خشتی ز آواری هنوز
قصهی درد است وُ حرمان، گر بماند یـادگار
نقشی از مـا بــعد عمری روی دیواری هنوز
سنگدل بُگذر به ما یک ره در این کنج قفس
گر بـــه یــــاد آری ز نخجیرِ گرفتاری هنـوز
مسعود رضایی بیاره
۰ نظر
۱۴ اسفند ۹۹ ، ۰۸:۵۶