مسعود رضایی بیاره
جام حسرت
مـی ریـزد امشب ، مــی از لبــانش
آتــش گـــرفته ، نـــــی از لبــــانش
مــی بــر نــــدارد ، لــب از لـب وی
تـا بــرده امشب ، پــــی از لبـــانش
وی گیرد از مــــی، رمـزی به رازی
اسـرار هـستـی ، مــی از لبــــانش
ساغـــر بـــگیرد ، کــــام از لــب وی
من جــام حسرت هـــی از لبــانش
کی مـی بـــرد پـی از رنــج هستی
عمری کـــه گردد ، طــی از لبـانش
بـــر لب رسیده جـــــانم رضــایـــی
جامــی بگیرم کـــــی از لبـــانش !
۰ نظر
۱۱ آبان ۹۵ ، ۰۹:۰۲