مسعود رضایی بیاره

                        غروب پائیز

در چشم تو پیداست نمـای من و پائیز

چشمان تـو زیباست بــرای من و پائیز

 

پیچیــده میـــــان غـــم پنهــان نــگاهت

دلتنـــگی  آهنــگ نـــوای  مـن و پائیز

 

آهسته قدم نه بــه  سر بــرگ نــگاهم

دلتنگترین  خــاطره هــــای من و پائیز

 

همرنگ غـــروبیم و پــراز کـوچ پرستو

آهنـــگ جـــدائی نــــدای مـــن و پائیز

 

پیچیده به هـم نـم نـم اشک و نم باران

ابریست کمی حال و هوای من و پائیز

 

تابیـدن خــورشید سحرگــــــه نـگشاید

سرمــای گـره خورده ز پای من و پائیز

 

سرشارترین غـربت غمبار غروب است

چشمان تــو  و لـحن صـدای من و پائیز

 

زیباست رضایـی به تـن شعر غم انگیز

این رنـگ هم آهنــگ ردای مــن و پاِئیز