مسعود رضایی بیاره

بوی غزل

بوی غــزل نشسته بر شانـــههای پائیز

دارد هــــوای کـــوچه حال و هوای پائیز


گاهــــی کنار بــاد و گاهـــی کنـار باران

پیچیده بین جنـــــگل آهنــگ پـــای پائیز


بـر نــارون خجسته بـــر بیـدبُن مبـــارک

خلعت گـــرفته اند از دست خـدای پائیز


مانــــی کجاست آیــــا تا نقش نــو  ببندد

بر لــــوح  دفتر دل  از جلوه های  پائیز


خــود را به دست بــاد آواره مـی سپارم

زین دست اگر بخواندشعری برای پائیز


خواهم دمــی بیفتم برخیزم و بــرقصم

گاهی به چنگ باد و گاهی صدای پائیز