غمانه

مسعود رضایی بیاره

غمانه های شب

من و خیـــال روی تو ، غم و میــــانه‌هـای شب

بهانه مــــی کند ترا  ، دل غمــــانه‌هـــای‌  شب

میان کــــــوچ لحظه‌ها ، عبور می کنی ، ولـــی

ز تو رهـــا نمـــی کند ، مـــرا بهانـــــه‌های شب

خـوشا سرشک نم نم و غمی که سر نهاده بر

هـــوای گـــونه‌ی من و سکوت شانه‌های شب

رسیده مـــه به خـــانه و تو هم کــه آرمیـده‌ای

منم که مــی کنم سفر به این کرانه‌های شب

شکفته یـــاد چشم تــو ، میــــان دیــــدگان من

ز مــــژه می چــــکد مرا ،  نم تـــرانـه‌های شب

شب است و کودک دلم ، هوای گریه دارد ای

نــــگاه عاشقانـــه‌ات ، پُـر از فسانه‌هاـی شب 

به کـــوچه سار مهر اگر ، شبی قدم نهی بجو

نشان سهره لاله‌ام  ، هـم از نشانه‌های شب