کهسار

سر به دامـان دنـــا ، کهسار مـــی خـوانـــد مــرا

ای نسیم صبحگاهــی ، یـــار مــی خـــواند مــرا

 

کوله بـاری پُـر ز شوق  و چـوب دستی بی قرار

عــطر گیسوی دنــــــا ، دلـــدار می خـــواند مرا

 

راه مست و کبک مست و رهنوردی مست مست

قاچ مستان مست  و بــا اصرار می خــواند مـرا

 

مــه فــــرو افکنده گیسو ، لالـــه رقصد بـا نسیم

گــُْل گرفتــه ساغــــر و گـُلزار می خـــواند مــرا

 

ره نمی گیرد قــــرار و پــــای شوقم بِِِِِــی قـــرار

سر به  دامان دنـــا ، کـُهسار مــی خـواند مـــرا

مسعود رضایی بیاره