پنجره

کـــو پنجره‌ای بــــاز کــه بـــالی بگشائیم

بــر شاخـــــه نشینیم و سرودی بسرائیـم

 

مهری نـــه که دل در گـرو دوست ببندیم

ماهــی نــه که چشمی به تماشا بگشائیم

 

شوری نه که گاهی بزنم شانه به مـویی

رویی نـــه کـــه از آینــه گــردی بزدائیم

 

مــــا زاده‌ی قــــرن تبـــه نـفرت و آهـیم

از درد نپـــرسیم و دوائــــی ننمـــائــیم

 

بیگانـــه زِ خویشیم وُ زِ بیگانـه پریشیم

ما تــــافته‌ای بافتـــــه از نقشه جـــدائیم

مسعود رضایی بیاره