پنجشنبه, ۳ بهمن ۱۳۹۸، ۱۰:۳۰ ق.ظ
گلوی شعر
بیا دست از گلــویِ شعر مـــا بـــردار، دیــوانه
بــرو! دیگر در این ویــرانه پا نــگذار، دیـوانه
هر آنجا خــانه کـردی، کرده‌ای ویـرانه آنجا را
چــه می خواهی از این رفتار ناهنجار، دیـوانه
تماشا کُـن دل ای دیـوانه، آتش را تماشا کُــن!
هزاران بــــار گفـتم دل بـــه کس نسپار دیـوانه
کنار شعله گر بی بال و پر، پروانــه می رقصد
ببین آن رقص بی بـــال وُ زِ ما یــاد آر دیوانه
قفس وا کردی وُ گفتی: بـــرو! امــا نـــدانستم
کــه دور ایـن قفس داری، گــرو دیـوار دیوانه
ز دنیـــــای سیاست پیشه‌هـــا بیزارم امـــا ، آه
سیاسی مـی شود آخـــر همین اشعار دیــوانه
مسعود رضایی بیاره
۹۸/۱۱/۰۳