ساقی 2

دیدم به نگاهش ، به نگاهی  که وفـــا نیست

آه از دل او آه ، نــدانـــــد کـــه وفــــا چیست

 

در چهــره‌ی مــن کــــرد نـــــگاهی و نپرسید

این جنـــــگل آتش زده از صاعقـــه‎ی کیست

 

این شهر چـه شهریست خدایا که ز هر چشم

سیلاب سرشک آیـــد و بر دامنــه جــاریست

 

تــا نقش نـــگاهش بــه دل افتاد ، قلــــم گفت

طرحی چه لطیف است ولـــی قسمت مانیست

 

ساقیست اگــــر چشم تــو ای دوست، بنوشم

تا جـــرعه‌ی آخر که در این میکــده باقیست

مسعود رضایی بیاره