جام

آیینــه تــر از آینــــه بـــودیـــم ،  شکستیم

بی تـــاب تــر از بـــاد سحرگــاه ، نشستیم

 

آهسته بــزن بر دلـــــم انگشت، کـه بـودیم

چـون تـار پُـر از نغمه‌ی سرشار، گسستیم

 

در آینــــه هـــم  بِنــگرم وُ نیـــک نـــدانــم

هــر آینـــــه مشغول تمـــاشایِ کــه هستیم

 

آن جـــام گـــرانیم کــه از دست یکی مست

افتـــاده و بـا هــر تـکه‌ای رفتـــه ز دستیم

 

آه از تــو، چــه آسان به کف بــاد نهـــادی

عهدی که به سختی سر گیسوی تو بستیم

مسعود رضایی بیاره