پریشانی

چه زیبا می شود صبحی که گیسویت رها باشد

بـــه گیسویت پریشانی  ، پریشانتر ز مــا باشد

 

بــه لبخنـــــد دل آویزت ، لبــــان غُنچــه آمیزد

گـُل افشان بــر سر پایت رهـــا دست صبا باشد

 

ندارد جـــلوه گل‌های تبت تـا دوش هنــدوکش

هر آنجا جــــلوه‌ی گل‌هـای تاراز و دنـــا باشد

 

هر آن خنیاگری خواهد نگاهت را به ساز آرد

بسوزد ساز و آوازش ، نـوایش بی نـوا باشد

 

بسوزان و ببر مــــا را به دامـان دنــا ، آنــجا

کــه خاکش بـــاد پائیزی به خــاکم آشنا بــاشد

مسعود رضایی بیاره