پائیز غزل

امشب منــم وُ خـــلوت رویــــای نـگاهت

دل داده‌ام امشب بـــه تماشای نـــــگاهت

 

چشمم بـــه تماشای مَــه وُ اختـر شبگرد

خالیست در این خلوت شب جای نگاهت

 

تـــار آتش وُ من جنـگل خشکیده‌یِ پائیز

هر پــــرده کند یـــاد غـــزل‎های نـگاهت

 

کـــو واژه‎ای از میـــکده وُ نغمه وُ دریـا

تا جــــای دهـــد وسعت زیبـــای نـگاهت

 

آرامــگهِ ژالــــه‎ به هنــــگام بـهار است

تـا چشم مـــن افتاده بــه دریای نـگاهت

 

پـــائیز غــــزل آمد و از جلوه فرو ماند

آن لحظه کـه پی برد به دنیــای نگاهت

مسعود رضایی بیاره