آوای سهره

شعر و ادبیات

آوای سهره

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

نه‌ام  از دل ، نــه از دلــبر خبر نـه

نــه از  آتش نــه خــاکستر اثـر نـه

 

نــه وی را مهر ما در دل، نه مارا

صبوری کـــردن و دوری دگــر نـه

 

نه او را سوی مـــــا گاهـی نگاهی

بریــــده دل ز مــا شاید، مگر نه !

 

نــه مـــا را سوز دل یک دم نشیند

خبر وی را هم از سوز جــــگر نه

 

نه تا وی می رسد دادم، نه از وی

اشاراتــــی ، پیامــــی مختصر نــه

 

گر ایــــن آتش چنین دامــن کشاند

نه می مـــاند ز مـا بال و نه پَر نه

 

نگوئیـــدم  سفر کـن تــــا نسوزی

به آتش می کشم خود را، سفر نه

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۸ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۴:۴۲
مسعود رضایی

خـــوشش بــــــاد آن نسیمِ نـــوبهاری

نـــــــــوای رود وُ کبـــــکِ کوهساری

کنـــــــار لالــــــــه وُ گیسوی خــــاری

رهــــــا بــــا کبــک وحشی رهسپاری

 

سرودِ کبــــــــک کــــوهــی را شنُفتن

هــــــم آوا بـــا نــوایش چــــامه گفتن

بــــه رویِ مخمـــلی از سبزه خـــُفتن

سپردن دل بــــه آهنـــــگِ شـــکفتــن

 

نسیم رهـــــگذر مست وُ هـــوا مست

نـوا مست وُ صدا مست وُ صبا مست

سحر عنبـــر نسیم وُ لالـــــه‌ها مست

همه سرمست وُ ما مست وُ دنا مست

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۱ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۳:۰۴
مسعود رضایی

دردیست  مــرا بـه سینه از دوست

امّــا چــــــه کنم که دارمش دوست

 

پیش کــــهِ بـَـــــرَم شکایت از وی

جان وُ دل و دیده هر سه با اوست

 

از وی گلــــــه پیش هر سه گـویی

چـون بـــاد روان وُ آب در جوست

 

من کــــوچــــه‌ی برگ ریـــز پائیز

او خاطره‌های خوب وُ خوشبوست

 

دنیـــــای غـــــزل نمـــون چشمش

رویــــای هـــــزاره‌هـــای آهـوست

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۱۰ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۰:۱۸
مسعود رضایی

بیــــــا امشب کنــــــــار شعله در کُهسار بنشینیم

غـــــــزل گوئیم وُ تـــا بـــام فلــــق بیدار بنشینیم

 

بلنـــــــدای دنـــــــا، دل بیقرار و یــاریاری خوش

نشایــــد کبک کــوهی مست وُ ما هُشیار بنشینیم

 

برآید کم کمک مهتاب وُ مــا در جوش نوشانوش

به زیـــر پرتو مَــــه بـــــا نـــــوای تـــار بنشینیم

 

به نــــاگه بانگ برخیزد که هی هنگام کوچ آمــد

بیـــا فـــــارغ شبی تا وعـــــده‌ی دیـــدار بنشینیم

 

ز شیـــخ شهر بُگریزیم وُ بــــا وی در نیامیزیـم

چو غنچه سر به هم آریم وُ دور از خار بنشینیم

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۸ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۰:۵۴
مسعود رضایی

مرغ خوشخوانِ چمن، ما هم بهاری داشتیم

موسم سوری و سوسن، روزگــاری داشتیم

 

سایــه گستر بود بــاغ وُ روحپرور روی گل

شور گــُل در سر، دلِ بـــی اختیاری داشتیم

 

بــی خبر از تنـــدبـــادِ روزگاران وُ خــــزان

لابـــــلای گلــبُن وُ گُـــُل  شاخساری داشتیم

 

بخت یــار وُ گل به بــار وُ هم عنانم روزگار

تار خــوش گفتار  وُ یـار  کامکاری داشتیم

 

ژاله می باریدم از مُــژگان به گلبرگ غــزل

در نــــگارستان دنیــا تـــا نـــگاری داشتیم

 

محو گلبانـگ چکاوک در بهاران بـــوده‌ایم

تـــا دلِ درد آشنـا وُ بــــی قــــراری داشتیم

مسعود رضایی بیاره

 

 

۱ نظر ۰۶ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۳:۲۳
مسعود رضایی

سال وُ مَــه رفتند وُ مــن در انتظارم روز وُ شب

بی قرارم، روز و شب را می شمارم روز وُ شب

 

گفته بـــودی بــاز مـی آیم ، پس از عمری هنوز

می رود بـــا اشک حسرت روزگارم روز وُ شب

 

سازگاری کـــــردم وُ در وی نــــگیرد سوز مـــن

مانــــده‌ام بـــا ایـــن دل نــاسازگارم روز وُ شب

 

بـــــادِ بی سامان بَــرَد حسرت بـــه سرگردانی‌ام

تــــا خیــالت سر نهـــاده در کنـــارم روز وُ شب   

 

دل نــــوازی مــــی کند شور خیـــالت در غـــزل

می سپارم دل بــه ساز وُ سوز تارم روز وُ شب

 

مهربـــــانی کـــردم وُ نـامهربانی کـــــرد وُ رفت

با خیالش روز و شب ره می سپارم روز وُ شب

مسعود رضایی بیاره

 

 

۰ نظر ۰۳ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۱:۳۸
مسعود رضایی

سر از خـــوابِ سحر بردار چــندی

قـــــدم نِـــه در بــرِ کُهسار چنــدی

 

رهـــــــا از عـــــالم وُ آدم، دلت را

بــــه آفــــاقی دگـــر بسپار چـــندی

 

تماشا کــــــن شکفتن را سحرگــه

کنـــــار غنچـــه‌ای سرشار چنــدی

 

به آب چشمه‌ای روشن فرو شوی

زِ جــــام چشم خــود زنـگار چندی

 

سلامی کن به کبک وُ کاج وحشی

قــدم از خــود برون بُــگذار چندی

 

رها شو آنچنان از خــود کـه گویی

زِ دنیـــــا رفتــــه‌ای انــگار چـندی

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۰۸:۵۶
مسعود رضایی

شانــــه زد بــــاد بـهاری بـر سر اردیبهشت

در چمــن پیچیــده بـــوی پیـــکر اردیبهشت

 

نغمه خـــوان آمـــد چکاوک، تا نسیم نوبهار

در سحرگاهــــان  ورق زد دفتــر اردیبهشت

 

دامنش پُر لالــــه، عطر گیسوانش شعله ور

می رود جنـــگل بـه جنگل  دختر اردیبهشت

 

چتـــر زنبــــق شد پـدیــدار وُ کــــلاه نسترن

سر بــرآورد از صـــحاری لشکر اردیبهشت

 

سر بر آور از گریبان، لحظه‌ها چون آب جو

می رود، سر نه بـه صحرا در بر اردیبهشت

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۰۱ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۲:۱۵
مسعود رضایی

در آن واپسین لحظـــــــه‌ی فرودین

ز مــــــژگان وی قـــــطره‌ای آتشین

 

بیفتــــــــاد وُ از اشــــک چشمان او

برآمــــد نــگاری پُـر از رنـگ وُ بو

 

سر آمــــد بــر او قصه‌ی سرنوشت

پـدیـــد آمــــد از اشکش اردیبهشت

 

پریــــزادی از تیـــره‌ی هـــور وُ مَه

نگاهش غزل خوان و چشمش سیه

 

به هر جـــــا پریچهره پـــا می نهاد

گل وُ سبزه وُ لالــــه جـــا می نـهاد

 

فــــروهشت  گیـسو،  نسیــــم سحر

به رقص آمـــــد از یال کـوه و کمر

 

ز هر شاخـــه‌ای غنچه لب باز کرد

چـــکاوک غـــزل گفتن آغـــاز کرد

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۶ فروردين ۹۹ ، ۱۱:۵۹
مسعود رضایی

بهــــار آیـــد وُ لالــــه می پـرورد

به صحرا گــُل وُ سبزه می گسترد

 

خــــزان مـــی رسد از پـیِ نوبهار

بر آرد دمــار از گــُل وُ لالـــه زار

 

هـــر آن غنـچه خندید صبح سپید

غـروب آمــد وُ رنگ شب را ندید

 

به سعدی هــر آیینه صدهـا درود

که نیکو شنید وُ چه نیکوسرود :

 

«دو بیتم جگر کـرد روزی کباب

که مـی گفت گوینده‌ای با رباب :

 

بسی تیر وُ دیمـــاه وُ اردیبهشت

بیاید که ما خـاک باشیم و خشت

 

دریغا که مـا بی ما بسی روزگار

بر آرد گــــل وُ بشکفد نوبهار»

مسعود رضایی بیاره

۰ نظر ۲۵ فروردين ۹۹ ، ۰۹:۴۷
مسعود رضایی