سه شنبه, ۲۶ فروردين ۱۳۹۹، ۱۱:۵۹ ق.ظ
اردیبشت
در آن واپسین لحظـــــــه‌ی فرودین
ز مــــــژگان وی قـــــطره‌ای آتشین
بیفتــــــــاد وُ از اشــــک چشمان او
برآمــــد نــگاری پُـر از رنـگ وُ بو
سر آمــــد بــر او قصه‌ی سرنوشت
پـدیـــد آمــــد از اشکش اردیبهشت
پریــــزادی از تیـــره‌ی هـــور وُ مَه
نگاهش غزل خوان و چشمش سیه
به هر جـــــا پریچهره پـــا می نهاد
گل وُ سبزه وُ لالــــه جـــا می نـهاد
فــــروهشت گیـسو، نسیــــم سحر
به رقص آمـــــد از یال کـوه و کمر
ز هر شاخـــه‌ای غنچه لب باز کرد
چـــکاوک غـــزل گفتن آغـــاز کرد
مسعود رضایی بیاره