شکوه

مسعود رضایی بیاره

شکوه

گوش کن ! زمــزمه‌ی تار مرا مـــی شنوی ؟

شکــوه‌ی تـــار و دل زار مــرا مــی شنوی؟

نفسم ، از پس ایـن دایـــره‌ی  تنـــگ قفس

نفمــــه‌ی مــرغ گـــرفتــار مرا می شنوی ؟

سنگ سنگم ز تـــن آهسته  فـرو می ریزد

گــوش کن ! نـــاله‌ی آوار مرا می شنوی ؟

بس که از دلهــــره‌ی چشم تــو لریزد دلــم

چـــاک افتاده به دیـــوار مـــرا مـی شنوی؟

سوخت پائــــبز غمت شاخـه‌ی سرسبز مرا

خش خش برگ نگونسار مـرا می شنوی ؟