رویای_پائیز

شب یلــــدا نمی ازچشم تـــو نوشید و گذشت

جرعه‌یی داد از آن باده به خورشید و گذشت

 

سر زد  از بـــام فلـــق پرتــو رخشنده‌ی مهر

عطرلبـــخند تو بر باغچـــه پاشید و گــذشت

 

رفت پــــائیز و بـــه رویـــای نـگاهت نرسید

شب یلــدا سر گیسوی تو  بوسید و گــذشت

تـو گــذشتی ز پی‌ات بر سر هر مـژه‌ی مــن

قطره‌ای آمد و رقصید و بلغزیـــد و گــذشت

 

آه از آن لحظه کــه برگــردی و گوینـد به تو

رفت پائیز و به یــادت غـزلی چید و گــذشت

 

مثـل پائیـــز پُـــر از زمزمه و رنگ خیـــال

شاعــر چشم سیاهت بــدرخشید و گـــذشت

مسعود رضایی بیاره