آوای سهره

شعر و ادبیات

آوای سهره

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

مسعود رضایی بیاره

مادر

ابر بـــارانی  نــــگاه با صفـــای مــادر است

خوش ترین آهنگ دنیا در صدای مادر است

 

کــودک چشمم نیـارامــد، پس ازعمری هـنوز

نیمــه شب در انتــــظار لای لای مـــادراست

 

بــــاغ دنیا خرم از باران مهرش روز و شب

دست گْــل های بهشتی زیر پــای مـادر است

 

اشک چشم مــادر از آتش بــر آرد لالــه زار

لابــــلای اشک یــــاس ولاله جای مادر است

 

آسمان سر می نهد در پیش در گـــــاه خـــدا

بارش ابــــر اجــابت در دعـــای مـــادر است

 

ای که می بالی چو سرو این قامت دلجوی تو

در ازای دست لـــرزان و عصای مـادر است  

 

تــا نیــــازاری دلش را ، اشک چشمان خــــدا

دانه دانــه لابــلای  گـــریه‌هــای مــادر است

۰ نظر ۱۶ بهمن ۹۶ ، ۱۴:۲۲
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

چنگ خاموش

ساغری کو تا دمی از من رهـا سازد مرا

زور دستش ساعتی از پـا در انــدازد مرا

 

پرچمـی افتــاده‌ام از دست سربـــاز شهید

کـو سوار عاشقی کز نو بـر افــرازد مـرا

 

چنگ خاموشم در این ویرانه و کنج ملال

کو نوازش‌های دستانی  کـــه بنوازد مـرا

 

از غزل سرشارم امـا  کو نـــگاه  دلکشی

تا خیال آرایـد و آرایـــه پــــردازد مـــرا

 

جز گل حسرت نمی روید ز خــاک انتظار

این هوای تشنه و بی نم نمی  سازد مـرا

۰ نظر ۱۵ بهمن ۹۶ ، ۱۱:۳۹
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

غزل خوانی

ابــــر بهـــارانــم و بـــــارانــی ‌ام

تنــــــــــدر  کُهسار پـــریشانــی‌ ام

 

گـــــاه بپیچد بـــــه دل کــــوهسار

بغض گــــره‌ خـــورده‌ی پنهانی‌ام

 

جـــز نــــگه اختـــر شبگرد نیست

در دل شب شاهـــــد ویــــــرانی‌ام

 

نیست امیـــــدی کـــه بـروید گـُلـی

در پس این سوز زمستانــــــــی‌ا‌م

 

بس که ز دل لالــه‌ی حسرت دمید

گلشنی از لالــــــــهِ ی نعمـــانی‌ام

 

دفتری از خـــاطره‌هــــای خــــزان

هست نـــــگاهـــم و نمی خوانی‌ام

 

نیمـــه شبـــی خیز و  بیـا بـی خبر

زلــــزلــــه آسا کــــه بلــــرزانـــیم

 

محــــو تمــاشای نــــــگاه تـــــوام

عاشق ایــن سبک غــزل خـوانی‌ام

 

چشم تو پُر شور و من از تـار دل

والـــه‌ی ایـن نغمـــه‌ی ایـرانــی‌ام

 

رفتی و بعــد از تو نفس می کشم

در خـجل از جـان و گران جانی ام

۰ نظر ۱۴ بهمن ۹۶ ، ۰۸:۵۹
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

کبک کوهی

عصر پائــــیز از دم صبح بهــــاری خـوشتر است

در هـــــوای عـاشقانه ، بــی قراری خـوشتر است

 

تیشه زن در ریشـــه و سنـگ جفـــا بـر شیشــه‌ام

روی دیـــوار شکسته یــــــــادگاری خـــوشتر است

 

یـــادم آیـــــد از نــــگاهت ، اشکم از پــی مـی دود

در کنـــار چشمـه و جـــو میگساری خـوشتر است

 

در مقــــام عشق بـــاید بـــی سر و پـا بــود و بس

خــــاک درگـــاه نــــگار از شهریاری خوشتر است

 

تـــرک مــــا گفتـــی و مـــاندم تا قیــــامت بـا غمت

آب حسرت در دو چشم از شرمساری خوشتراست

 

کبــــک کـُهسار دنــایم ، نغمــــه از دل مــی زنــــم

نالـــه‌های کبک کـــــوهی  از قناری  خوشتر است

۰ نظر ۱۳ بهمن ۹۶ ، ۱۶:۵۰
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

بوی جوی مولیان

از تـــو ای  پـــائیز شورانگیز ، رویایـی ترم

از شب مهتــــابی و صبح تـــو سودایی تــرم

 

آرزو کـــــردی کــه بینی  در بر مـوجم ، بیا

لابـــــلای شعلـــــه‌ی آتش تمــاشایـــی تـــرم

 

بــــوی جــــوی مــولیان آیــد ز آب  دیـــده‌ام

میر مــن بــاز آ که از هر جــا بخارایی تـرم

 

مـــوج نــا آرام دریـــــای پـریشان حــــــالیم

بین گـــرداب جنــون و مــوج  دریـایی تـرم

 

چیست در سحر نگاه و جام چشمانت که من

هـر دم ای مـه از مـی مهر تـو مینــایی ترم

۱ نظر ۱۲ بهمن ۹۶ ، ۰۸:۴۷
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

گُل یاد

تــا گــــُل یـــاد تو از خــــاطر مـن  مـــی رویـد

هــر کـــه عاشق شود از شعر تــَرم می بـــوید

 

روح سرگشته‌ی من هــر شبی از سینه‌ی خـاک

خیــزد و نــــاله کنــــان کـــوی تـُــرا می جوید

 

غـــزلی غـــــم زده‌ام ،  حـــال مــرا مــی دانــد

مرغ پـُر بسته کــــه در کـــنج  قفس می مـوید

 

منم آن سهره‌ی سرگشته که در چشمه‌ی چشم

شعله ور می پرد از لانــــه  و پَــر مــی شوید

 

نی چـو بـر گـوشه‌ی لب مـی نهم و نـــاله کنم

نی جــدا نـــاله جــدا از تـو سخن مــی گـویـد


۰ نظر ۰۹ بهمن ۹۶ ، ۱۳:۵۳
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

نرگس بهبهان

ای نــــگاه دلــفریبت ، رنـــگ عشق آسمانــــی

می زنی آتش به جانم ، شعله در من می کشانی

 

بــــاغ رویای نــگاهت  ، رنــگ چشمان سیاهت

جــــلوه‌ای مستانه دارد ، نــــرگسان بــهبــهانی

 

آتش عشقی  نَهـُفتـــه ، لای چشمــانت شکــُفتــه

راز دل گــویی  سحرگــه  ، با زبــان بی زبــانی

 

هر زمستان زیر باران یا که در سرمای سوزان

می کشی همچون من ای گـل انتظاری جاودانـی

 

بـر سر راهـــی کــه شاید ، او بیــایـد یا نیایــــد

قطره قطره اشک چشم وعــطر گیسو می فشانی

۰ نظر ۰۷ بهمن ۹۶ ، ۰۹:۳۰
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

شعله نوش

حریفی کو که سر  از پا نــداند

در آتش آیـــد و پــــروا نـــداند

 

به دستش تا بگیرد دست ساغر

ز مستی ساغر از صهبا نـــداند

 

در آمیزد چنانـــم در رگ و پـــی

که فرق از جان و جان از ما نداند

 

به کامش باد جـــام باده و مـی

کــه غیر از میکــده ماوا نــداند

 

حریف شعله نوشی کو که با من

در این پروانگی  پروا نـــــداند

۰ نظر ۰۱ بهمن ۹۶ ، ۱۰:۳۵
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

اشک شوق

آسمان ،عطر طـــراوت بـــر دمـــن بــاریـــده‌ای

اشک شوق از مهربـــــانی بر وطــن بــاریـده‌ای

 

بّــــر لبان تشنــه‌ی خـــــاک و نــــــگاه جـویبـار

نــــم نـــم بــاران عشق از  جان و تن باریده‌ای

 

یـوسفی گــم گشته بـــــــودی در بیابـــان امیـــد

بِِِِـــوی امیـــــد از میــــان پیــــرهــن بــاریده‌ای

 

در چمن احساس شوق زنــــــدگی پــژمرده بود

شوق و شور زنـــــدگانی در چمن بــــاریــده‌ای

 

شاعری شیرین سخن چون نم‌نم اشک تو نیست

شهـد شعـری عـــــاشقانه در سخن بـــاریده‌ای

۰ نظر ۳۰ دی ۹۶ ، ۱۴:۳۱
مسعود رضایی

مسعود رضایی بیاره

آسمان

آسمان!  کـو آن غــریــــو و تنــــــدر طوفانیت

کـو نــــــگاه مهربــــــان و بــــوسه‌ی بارانیت

 

در نـــــــگاه آبیت شوق پَــــر پـــــرواز نیست

مـــــوسم سرمـــــای دی بــا رنــگ تابستانیت

 

چشم در چشم زمین، عاشق نه‌ای، آیا چه شد ؟

گریـــــه‌ی بـــی اختیار و شوق دست افشانیت

 

برف شد افسانـــــه و بـــاران امـــیدی نا  امید

پا کشید از چشمه و جـو آن غـــزل‌ها خوانیت

 

تنـــدر دیـــوانـه‌ات سر بر نمی کوبــد ز شوق

کــوغــــریو نالـــــه‌هــا و رعــــد کوهستانیت

 

خشک شد اشک زمین ای آسمان وا کـــن گـره

از میـــــــان ابــــــروان و گـــوشه‌ی  پیشانیت

 

بر بسیط خـــاک عـــالم برف و بارانت نشست

چیست این قهر و عتــاب و خشم بـــا ایرانیت

 

خشم داری آسمان از بـــوی مـــوی دلبــران !

یا ز تـــزویـــر و دغـــل در فـــوته‌ی روحانیت

۰ نظر ۲۷ دی ۹۶ ، ۱۱:۳۵
مسعود رضایی